W latach 20-tych i 30-tych ubiegłego wieku Harbin był wielonarodowym, otwartym, tętniącym życiem miastem, w którym w poszanowaniu i zgodzie, mieszkali, żyli i pracowali Chińczycy, Polacy, Rosjanie, Niemcy, Francuzi i inne nacje. Tę spokojną koegzystencję przerwała w 1932 roku okupacja japońska. Najeźdźcy zaprowadzili nowy porządek oparty na surowych kontrolach, terrorze i okrutnych prześladowaniach. W filmie naoczni świadkowie – Polacy i Chińczycy – oraz potomkowie polskich harbińczyków przywołują wspomnienia z tamtych czasów, swoje własne bądź znane z rodzinnych opowieści. Mówią o japońskich zbrodniach, ale też o przyjaźni łączącej mieszkających w Harbinie ludzi.